سال‌ها پیش در قسمت تولیدی کارخانه‌ای کار می‌کردم. خرج تحصیلم را هم با کار کردن در کارخانه‌ای دیگر درآورده بودم. برای همین با کارگرهای ساعتی بیش‌تر همذات‌پنداری می‌کردم تا با کارمندهای تمیز و اتوکشیده. روزی مدیر بخش سر راهش در قسمتی که کار می‌کردم توقف کرد و از من درباره گذشته‌ام، تحصیلاتم و اهداف شغلی‌ام پرسید.
گفتم: «دوست دارم سوپروایزم شوم. و بعد دوست دارم یک روز شغل شما را داشته باشم.»
لبخندی زد و گفت: «آفرین. از آدم‌هایی که رؤیا دارند خوشم می‌آید.» مکثی کرد.
«اما اگه واقعاً هدفت این است، قبل از هر چیز باید از سر و وضعت شروع کنی.»
می‌دانستم منظورش چیست، اما خودم را به قول معروف به آن راه زدم و پرسیدم: «منظورتان چیست؟»
«یک نگاه به دور و برت بینداز. سوپروایزها چه لباسی می‌پوشند؟ موهایشان چه مدلی است؟ رفتارشان چه جوری است؟ هیچ کس تو را آدمِ سوپروایز شدن نمی‌داند، مگر این که سر و وضعت مثل آن‌ها باشد. و الآن شبیه هر کسی هستی جز یک سوپروایز.»
حق با او بود. شلوار جینی پاره پوره و سوراخ و تی شرتی شل و ول تنم بود. موهایم هم خیلی بلند بود.
پرسیدم: «اما مگر عملکرد از ظاهر مهم‌تر نیست؟»
«اگر در مدینه فاضله زندگی می‌کردیم، بله. عملکرد مهم بود و بس. اما نه در این دنیا. از من به تو نصیحت: اگر می‌خواهی در شغل خاصی ارتقا پیدا کنی… باید ظاهرت شبیه آدم‌های آن شغل باشد.»
من آدم‌هایی را استخدام کرده و ارتقا بخشیده‌ام که ظاهرشان مناسب آن شغل بوده… و بعد فهمیده‌ام از آن شغل فقط ظاهرش را داشته‌اند. برعکس، آدم‌هایی را استخدام کرده‌ام و ارتقا بخشیده‌ام که ظاهرشان هیچ تناسبی با آن شغل نداشته… و پس از مدتی حسابی درخشیده‌اند. به این نتیجه رسیده‌ام که سر و وضع و رفتار ارتباط زیادی با مهارت و استعداد ندارد. اما هنوز هم می‌گویم حق با او بود: این دنیا که مدینه فاضله نیست. مردم از روی لباس، رفتار، قد، وزن، سن، جنسیت، قومیت و هزاران هزار ویژگی بی‌ربط درموردمان قضاوت می‌کنند.
پس آیا بهتر است از این قانون نانوشته پیروی کنیم؟
متأسفانه بله. آدم‌هایی که قرار است شما را استخدام کنند یا ارتقا ببخشند هم بالاخره آدم‌اند. و آدم‌ها تمایل دارند با افرادی کار کنند که شبیه خودشان باشند. (تو من را یاد خودم می‌اندازی… پس حتماً گزینه فوق‌العاده‌ای هستی.)
و فراموش نکنید که بیش‌تر افراد تصمیم‌گیرنده احساس می‌کنند که با استخدام یا ارتقای کسی که از عرف تبعیت می‌کند، حتی از نظر پوشش و رفتار، خطر کم‌تری کرده‌اند.
آیا بهتر است خودتان باشید و مطمئن باشید که دیگران شما را به خاطر مهارت، تجربه، استعداد و منحصر بفرد بودنتان می‌خواهند؟
متأسفانه این انتخاب از نظر حرفه‌ای بسیار خطرناک است. اگر هدفتان این است که استخدام شوید یا ارتقا بگیرید، با این تصمیم جلوی پای خودتان سنگ می‌اندازید. (البته اگر هدفتان این است که از هر نظر خودتان باشید، بدون شک درست این است که به رفتارهای نامتعارف خود ادامه دهید.)
برگرفته شده از: ?https://www.linkedin.com/ Is Your Career Affected By the Clothes You Wear
دفتر کارمجازی| منشی تلفنی| دفتر مجازی| خط تلفن مجازی| خرید شماره مجازی| کسب و کار خانگی | کسب و کار جدید| فکس اینترنتی| تلفن گویا| اجاره اتاق در تهران| اجاره دفتر کار| کارآفرینی | استارت آپ